عشق حجابی است ميان عاشق و عاشق وقتی که بمبست غربت سايه سار قفسم بود زير رگبار مصيبت بی کسی تو تنها کسم بودی   زلف اشفته و خوی کرده و خندان لب و مست پيرهن چاک و غزل خوان و صراحي در دست نر گسش عربده جوي و لبش افسوس کنان نيمه شب دوش به بالين من امد بنشست سر فرا گوش من اورد به   اواز حزين گفت که ی عاشق شوريده من خوابت هست

گوش کن صدايم را،ای غروب دلتنگی يک تپش محبت باش، ای دل،ای دل سنگی تو چه هستی آه ای دل،آتش گناه ای دل گاه قطرهای لبخند،گاه،نوح دلتنگی روزی آتش و کينه، روزی آب و آينه گاه رومی رومی،گاه زنگی زنگی من پرندهای آبی،با دو چشم مهتابی تو قفس قفس خوبی،چشمه چشمه يکرنگی        چيست اشکهای من،چيست اشکهای تو صوفيان وارسته،مانيان ارژنگی                              تو غزل غزل پيشه،راز جنگل و بيشه من غزل غزل گريه ،غنچه غنچه دلتنگی                ما ميان دلهامان،با غزل پلی بستيم از صداقت و رويا،تا شکوهی بيرنگی                      امتداد خاموشی!جاده فراموشی مانده از تو سوسويی،در هزار فرسنگی                 از همه گسستی تو،بيصدا نشستی تو                                کاش می شکستی تو،ای دل،ای دل سنگی

عشق يعني خاطرات بي غبار دفتري از شعر و از عطر بهار عشق يعني يك تمنا , يك نياز زمزمه از عاشقي با سوز و ساز عشق يعني چشم خيس مست او زير باران دست تو در دست او عشق يعني ماتهب از يك نگاه غرق در گلبوسه تا وقت پگاه عشق يعني عطر خجلت ....شور عشق گرمي دست تو در آغوش عشق عشق يعني "بي تو هرگز ...پس بمان " تا سحر از عاشقي با او بخوان عشق يعني هر چه داري نيم كن از برايش قلب خود تقديم كن ....... ( از دوستان هر كس ذوق سراييدن شعر داره خوشحال ميشم بقيه اين شعر رو ادامه بده ........هدف فقط اينه كه بدونم از نظر شما عشق چيه........)

عشق يعني خلوت عاشق به شب، جانماز نيمه باز عشق يعني لحظه ي تكبير روح، جسم خاكي غرق در احرام نور عشق يعني اشك توبه در قنوت، خواندنش با نام غفارالذنوب عشق يعني چشمها هم در ركوع، شرمگين از نام ستارالعيوب عشق يعني سر سجود و دل سجود، ذكر يارب يارب از عمق وجود عشق يعني لحظه ي ناب دعا، التماس ديدن رخسار يار! عشق عشق می آفريند عشق عشق می آفريند عشق زندگی می بخشد زندگی رنج به همراه دارد رنج دلشوره می آورد دلشوره جرأت می بخشد  جرأت اعتماد به همراه دارد اعتماد اميد می بخشد اميد زندگی می آفريند زندگی عشق می آفريند عشق تصوير توست عشق تصوير توست تو که در گيسوی مجعد آسمان ها خانه داری و از جام های آسمان لبريزی. تو...تو که چشم هايت آئينه ی خداوند است و لبخندهايت تکرار بهشت در زمين. در کدامين ثانيه ايستاده ای در امتداد زمان تا قدم بر مژه هايی بگذاری که سالهاست بارانی تواند؟ عشق تصوير توست بديع تر از دريا زيباتر از آسمان. رنگين کمان تر از تو هيچ چشمی نخواهد ديد . کاش ميدانستم کدامين پنجره بوی شال سبز تو را منتشر می کند...  تو را مي جويم ديشب كه نبودی تمام پنجره های كلبه ام غبار بي كسي گرفتند. ای نور شبهای بي ستاره ام!ای ماه شبهای تنهایی ام! دلم در عطش مه ها و نيلوفرها مي سوزد. تو كه ماه شبهای مني، ببار و دل تشنه ام را سيراب كن. ميان تنهایی نيلوفرها، ميان رازو نياز عاشقانه ی شقايق ها، دلم در التهاب تپش پنجره های كلبه ام چه بي صدا فرياد مي زنند و نگاهم در انتظار بارش باراني از رحمت تو چه بي صدا پلك بر هم مي گذارند. من به تنهایی دلم خو گرفته ام، مي دانم كه تو درمان درد خستگی و گريه های مني. ای درمان همه درد! ای نوش داروی همه درد! ای زلال همه عطش ها! تو را مي خوانم. تو را مي جويم از انتهای عاشقانه ترين ترانه های دلواپسي، گوشه به گوشه ی قفس دلواپسي ام تو را مي خوانم. دلم را بنواز، دستم را بگيرونگاهم را به اوج آسمان هایی كه هر چه پرستوی عاشق پر مي زند برسان. دو باره تنها شدم  به نام عشق دوباره تنها شده ام, دلم دوباره گرفته است. چرا هيچ كودکی به من لبخند نمي زند؟ چرا هيچ غنچه ای به ياد من باز نمي شود ؟ وهيچ باراني از ناودان های شكسته ی خانه ام عبور نمي كند؟ خدايا! دلم دوباره هوای تو را كرده است. خودكارم را از ابر پر مي كنم و برايت از باران مي نويسم. يادم از بال های فرشتگان در كنارم مي افتد و گل های داوودی كه لحظه هايم را مترنم مي كنند. به ياد شبي مي افتم كه تو را در ميان شمع ها ديدم. پروانه هایی را ديدم كه از تو خبر مي دادند. دوباره مي خواهم به سوی تو بيايم. تو را كجا مي توان ديد؟ در آواز شب آويزهای عاشق؟ در چشمان آهوی مضطرب؟ در شاخه های یک مرجان قرمز؟ در سلام دختر بچه ای كه تازه نام تو را ياد گرفته است؟ يا در شعر نيمه تمام شاعری كه ديشب برای هميشه سكوت كرد؟ دلم مي خواهد وقتي باغ ها بيدارند برای تو نامه بنويسم و از سيب هایی كه هيچ گاه به ديدنم نيامده اند, گله كنم. دلم مي خواهد تو نامه هايم را بخواني و جواب آنها را به نشاني همه ی غريبان جهان بفرستي. دوباره تنها شده ام. كاش مي توانستم تنهایی ام را برای تو معناكنم و از گوشه های افق برايت آواز بخوانم. كاش مي توانستم در بيشه ای گمنام زير سايه ی شمشادها باشم. كاش مي توانستم هميشه از تو بنويسم. دوباره تنها شده ام. دوباره شب, دوباره تپش اين دل بي قرار, دوباره سايه ی حرف های تو كه روی ديوار روبرو مي افتد. دلم مي خواهد همه ی آسمان ها كنار بروند, دلم مي خواهد همه ی ديوار ها پنجره بشوند و من تو را در چشمانم بنشانم. دوباره شب, دوباره تنهایی و دوباره خودكاری كه با همه ی ابرهای عالم هم پر نمي شود. دوباره شب و دوباره ياد تو كه اين دل تنها را بيدار نگه داشته است. اين تویی بهونه دست من مي دی دلتنگی تو نشون من مي دی اين تویی كه دست رو قلبم مي زاری توی خلوت دلم و تكون مي دی گر چه من فراری و خيلي بدم راه خونت و نشون من مي دی اين تویی كه اشكام و مي چكوني وقت گريه دست برام تكون مي دی قدر اشكای جوان تائب و تو قيامت به همه نشون مي دی گاهی... گاهي… گاهي فاصله ي آسمان تا زمين كم مي شود، به اندازه اي كه اگر دست هايمان را به سمت آسمان بلند كنيم، مي توانيم لطافت ابر ها را حس كنيم. اين لحظه براي همه قابل تجربه است به شرط آنكه كمي به فكر دل هاي بزرگ باشيم. به فكر بزرگترين دل عالم كه غريب تر از هميشه، تنهاي تنها صحراها را دور از چشم من و تو مي پيمايد. آقا بيا! چند وقت است دلمان لطافت ابرها را فراموش كرده است و دستهايمان قنديل بسته اند. بيا! شايد كه عباي آفتابي ات، دست هاي قنوت بسته مان مرا فرا بگيرد و قنديل هاي التماس آب شوند. راز عشق عشق يعنی لحظه های التهاب عشق يعنی لحظه های ناب ناب عشق يعنی همچو من شيدا شدن عشق يعنی قطره و دريا شدن عشق يعنی ديده بر در دوختن عشق يعنی در فراقش سوختن تولد بانوی هر دو عالم حضرت فاطمه زهرا رو به همتون تبريک ميگم. التماس دعا. محبوبه حيدر وای بر من ياس پهلويش شکست از جفای داس  پهلويش  شکست ريشه های  عشق را  خنجر  زدند تيشه  بر  محبوبه ی   حيدر   زدند يک  شقايق   بود   بر   ديوار   چاه محو  شد  از  اشک  او  تصوير ماه

Baraye OO Minevisam Salam  azizam.roberoye panjareh otagham neshastam.dar yek shabe kamelan mahtabi va khoobe khoda.saat pasi az shab gozashteh va fekr konam morghane sobhgahi avaze khdoeshan ra sar mdiahand. Midooni ke man shabo rooz khab nadaram.haamsh minevisam va be yade to zamanam ra separy mikonam. Aye mahbobe man agar dar aseman hameh setareha baram gahribeh bashand, yeki az anha ke soso konan hamisheh be man cheshmak mzianeh to hasty. Aye shere eshgh va aye monese dardhaye man, khodet midooni man toye in donya hichi nadaram va az hich kas tavaghohi nadaram.zendeham ama mordeh nafas faghat mikehsam.alan dar in modati ke man be inja amadam, hata yeki az familha yeki az onhai ke kheli edea miakrdand va migoftand ma dooset darim ma ashgehtim hata yek bar ham be man nagoftand halet chetoreh.  Azizam az amaghe vojodam nemikham hich kaso bebinam be hamoon khodai ke dar dele to hast man mikham zendegi konam ba ehsghe to dar panahe khoda va ba nafashaye to be oje behtarin chizhaye donya miresam. Amin...

Azizam ba ashke chesham barat minevisam: hanozam dar paye onam ke ashakamo roye gonam ba on dastaye por mehresh kone pako bege jonam bege jonam nakon gereh manam injam bezar dastato to dastam to ehsash mano mikhay manam ey vay toro mikham khodaya eshghe man pake doroste eshghi az khake manam on asheghe khaki ke az eshghe to del chake ....